١ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
أَدِّ الأَمانَةَ اِلی مَنِ ائْتمَنَكَ وَ لا تَخُن مَن خانَكَ.
اگر کسی تو را امین دانست و امانتی به تو سپرد آن را به او برگردان و اگر کسی به تو خیانت و دغلكاری کرد تو به او خیانت مکن. (شهاب‌الاخبار، ص ٣٢٦)

٢ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
اَفضُل الایمانِ، اَلأمانةُ.
برترین درجات ایمان یک انسان، امانت‌داری و امین بودن او است. (فهرست غرر، ص ٢٧)

٣ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
صِحَّةُ الأَمانةِ عُنوانُ حُسن المُعتَقَد.
صداقت عمل شخص امین، نشانة صداقت عقیده و ایمان او است. (فهرست غرر، ص ٢٦)

٤ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
الأمینُ مَن خَشِیَ الله.
شخص امین آن کسی است که از خدا می‌ترسد. (بحار،‌ ج ٧٥، ص ٩٩)

٥ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
لَیسَ مِنّا مَن خانَ بِالأمانَة.
هر کس در امانت خیانت کند پیرو ما نیست. (سفینه، ص ٤٣٣)

٦ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
مَن عَمِلَ بِالأمانةِ فَقَد اكمَلَ الدِّیانَةَ.
کسی که امانت‌داری را به خوبی رعایت کند دین و ایمان خود را به حد کمال رسانده است. (فهرست غرر، ص ٢٦)

٧ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
اَدُّوا الأمانَةَ الی اَهِلها وَ إن كانَ مجَوسیّاً.
امانت را به صاحبانش برگردانید هر چند که آن‌ها (کافر) زردشتی باشند. (وسائل، ج ١٣، ص ٢٢٣)

٨ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
لَیسَ مِنّا مَن یُحَقِّرُ الأمانَةَ حَتّی یَستهلِكَها اِذا استُودِعَها.
کسی که امانتی را که در دست او است اهمیت ندهد و سهل‌انگاری کند تا از دست برود، پیرو ما نیست. (بحار، ج ٧٥، ص ١٧٢)

٩ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
اذا اَحَبَّ اللهُ عَبداً حَبَّبَ اِلیهِ الأَمانَةَ.
خداوند بنده‌ای را که دوست ب‌دارد او را به حفظ امانت و امانتداری علاقمند می‌نماید. (فهرست غرر، ص ٢٦)

١٠ـ «امام زین‌العابدین(علیه‌السلام)»:
المؤمِنُ لایُحدِّثُ بِالأَمانةِ الأَصدِقاءَ.
یک مؤمن، امانتی که به او سپرده‌اند حرفی از آن را (حتّی) به دوستان خود در میان نمی‌گذارد. (تحف‌العقول، ص ٢٨٧)

١١ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
الأَمانَةُ وَ الوَفاءُ، صِدقُ الأفعالِ.
امانت‌داری و وفای به عهد، نشانة صداقت و درستی اعمال انسان است. (فهرست غرر، ص ٢٦)

١٢ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
منَ خانَ أمانةً فی ‌الدُّنیا و لَم یَرُدَّها اِلی اَهلِها ثُمَّ اَدْرَكَهُ المَوتُ ماتَ علی غَیرِ مِلّتی!
کسی که در دنیا در یک امانت خیانت ورزد و به صاحبانش رد نکند تا اینکه مرگ او فرا برسد، او بر آئین من (اسلام) نمرده است! (بحار، ج ٧٥، ص ١٧١)

١٣ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
ما أقبَحَ الخیانَةَ لِمَنِ ائْتَمَنَكَ.
به راستی تا چه اندازه قباحت دارد کسی که تو را امین دانسته و امانت به تو سپرده نسبت به او خیانت کنی! (تحف‌العقول، ص ٧٩)

١٤ـ «امام محمدباقر(علیه‌السلام)»:
الأمانَةُ تَجلِبُ الغَناءَ والخِیانَةُ تَجلِبُ الفَقرَ.
امانت‌داری باعث غنی و بی‌نیازی انسان می‌شود در صورتی که خیانت، فقر و بینوائی را به دنبال خواهد داشت. (بحار، ج ٧٥، ص ١١٤)

١٥ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
لاتَخُن مَنِ ائْتَمَنَكَ و إنْ خانَكَ.
به کسی که تو را امین دانسته خیانت مکن هرچند او به تو خیانت کرده است. (تحف‌العقول، ص ٧٧)

١٦ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
المَجالِسُ بِالأَمانَةِ وَ إفشاءُ سِرِّ أخیكَ خیانةٌ.
محفل و مجالس (خصوصی) مردم برای افراد آن یك امانت است (و تا مجاز نباشند نباید از آن بازگو نمایند) فاش کردن راز برادر دینی خود یک خیانت به شمار می‌آید. (بحار، ج ٧٧، ص ٨٩)

١٧ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
صَدرُ العاقِلِ صُندوُق سِرّه.
سینة یک انسان عاقل، صندوقچه و خزانة اسرار او است. (نهج‌البلاغه، کلمة ٥)

١٨ـ «امام حسن عسكری(علیه‌السلام)»:
اِیّاكَ وَالاِذاعَةَ وَ طَلَبَ الرِّئاسَةِ فَاِنَّهما یَدعُوانِ اِلَی الهَلَكَةِ.
برحذر باش! مبادا اسرار کسی را فاش کنی و یا به دنبال ریاست‌طلبی باشی مُسلّماً این دو خصلت هر دو مایة نیستی و هلاکت انسان به شمار می‌آیند. (تحف‌العقول، ص ٥١٦)

١٩ـ «مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)»:
رَأسُ الاِسلامِ اَلأمانَةُ.
امانت‌داری اساس و پایة اسلام است. (فهرست غرر، ص ٢٦)

٢٠ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
مَنِ اؤْتُمِنَ علی اَمانَةٍ فأداّها فَقَد حَلَّ اَلفَ عُقدَةٍ مِن عُنُقِهِ مِن عُقَدِ النّار!
کسی که امانت‌دار امانتی شد و آن را به صاحبانش مسترد کرد هزار بند و گره از بندهای آتش جهنم را از گردنش آزاد کرده است! (بحار، ج ٧٥، ص ١١٤)

٢١ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
لا تَخُن مَن خانَكَ فَتَكُن مِثلَهُ.
به کسی که به تو خیانت کرده خیانت نکن وگرنه تو مثل او خواهی بود. (الشهاب فی‌الحِکم والآداب، ص ٦١)

٢٢ـ امام موسی‌بن جعفر(ع):
لا ایمانَ لِمَن لا أَمانَةَ لَهُ.
کسی که امانت‌دار نباشد دین و ایمان ندارد. (بحار، ج ٧٥، ص ١١٦)

٢٣ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
لَو أَنّ قاتِلَ علیٍّ عَلیه‌السلامُ اِئْتَمَنَنی علَی الأمانةِ لَأَدیَّتُ اِلَیه!
اگر قاتل علی(ع) امانتی به من می‌سپرد حتماً آن را به او مسترد می‌کردم! (بحار، ج ٧٥، ص ١١٧)

٢٤ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
اَلمَلكْرُ بمَنِ ائْتَمَنَكَ، كفرٌ!
مکر و نیرنگ به کسی که تو را امین دانسته و امانت به تو سپرده، کفر و بیدینی است! (فهرست غرر، ص ٣٦٥)

٢٥ـ «امام زین‌العابدین(علیه‌السلام)»:
عَلَیكُم بِأداءِ الأمانَةِ فَوَالَّذی بَعَثَ مُحمداً (صَلّی اللهُ عَلَیه و آله) بِالحَقّ نَبیّاً لَو أنّ قاتِلَ أَبی اَلحُسینِ بنِ علّیٍ علیه‌السلام اِئْتَمَنَنی عَلَی السَّیف الّذی قَتلُه بِهِ لَأَدَّیتُه اِلَیه!
بر شما باد که امانت را (به صاحبانش) برگردانید. قَسم به آن کس که محمد(صلی‌الله علیه و آله) را به حق به پیامبری فرستاد اگر قاتل پدرم امام حسین(ع) شمشیری که با آن پدرم را شهید کرد به من امانت می‌سپرد آن را به او مسترد می‌کردم! (بحار، ج ٧٥، ص ١١٤)

٢٦ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
مَنِ اؤْتُمِنَ عَلی اَمانَةٍ وَكَّلَ ابلیسُ بِه مأَةَ شیطانٍ مِن مَرَدَةِ اَعوانِهِ لِیُضِلّوهُ و یُوَسوِسوا و یُهلِكوه، الاّ مَن عَصَمَهُ اللهُ.
هر گاه کسی امانتی را به عهده گرفت، ابلیس صد شیطان سرکش خود را بر او می‌گمارد تا آنچنان وی را اغوا و وسوسه کنند تا به شقاوت و نگون‌بختی‌اش منتهی گردد، مگر آن کس که خدا او را حفظ و مصونیت بخشد. (بحار، ج ٧٥، ص ١١٦)

٢٧ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
لَیسَ الخیانَةُ و الِكذْبُ فی‌الدّین.
در دین و آئین، خیانت و دروغ راه ندارد. (مواعظ عددیّه، ص ١٠)

٢٨ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
اِنَّ المُؤمنَ ینطَبعُ عَلی كُلِّ شَیءٍ الاّ علَی الكِذبِ والخیانَةِ!
مؤمن به هر خُلق و خوئی شکل می‌گیرد جز بر دروغ و خیانت! (مستدرک، ج ١٤، ص ١٣)

٢٩ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
لَیسَ لَكَ أَن تَتًّهِمَ مَن قَدِ ائْتَمنتَهُ و لا تأتَمِنَ الخائِنَ وَ قَد جَرَّبْتَه.
کسی که او را امین دانستی حق نداری او را به خیانت متهم کنی و (از طرفی) شخص خائنی هم که خیانت او برایت محرز شده دیگر نباید او را امین بدانی. (وسائل، ج ١٣، ص ٢٢٧)

٣٠ـ امیرالمؤمنین(ع):
اَلخیانَةُ دَلیلٌ علی قِلَّةِ الوَرَعِ وَ عَدَمِ الدِّیانَة.
خیانت کردن نشانة کمبود تقوی و عدم پایبندی به دین و دیانت است. (مستدرک، ج ١٤، ص ١٤)

٣١ـ «امام رضا(علیه‌السلام)»:
لَیسَ مِنّا مَن خانَ مُسلماً.
کسی که به یک مسلمانی خیانت کند پیرو ما نیست. (بحار، ج ٧٥، ص ٢٨٤)

٣٢ـ «مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)»:
مِنْ أفحَشِ الخِیانَةِ خِیانَةُ الودایع.
یكی از بزرگترین خیانَتها، خیانت در ودیعه و امانت‌های مردم است. (فهرست غرر، ص ١٠٠)

٣٣ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
اذا كانَ العَرْضُ علی اللهِ عزَّوجلَّ حَقّاً فَالمَكرُ لِماذا؟!
اگر حضور در محضر خدای متعال (فردا) مسلّم و حق است پس این همه مکر و نیرنگ چرا؟! (بحار، ج ٧٥، ص ٢٨٤)

٣٤ـ «مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)»:
غایةُ الخِیانَةِ خِیانَةُ الخِلِّ الوَدودِ وَ نَقضِ العُهود!
سرانجام کار خیانت، منتهی به پیمان‌شکنی و خیانت (حتّی)‌به دوستان بسیار صمیمی خواهد شد. (فهرست غرر، ص ١٠٠)

٣٥ـ «امام محمدباقر(علیه‌السلام)»:
علی حافَّتَیِ الصراطِ یومَ القیامة اَلرَّحِمُ وَ الأَمانَةُ، فَاِذا مرَّ عَلَیه الوَصولُ لِلرّحِمِ، اَلمُؤَدی لِلأمانَةِ لَمْ یُتَكَفّأْ بِه فی‌ النّار.
در روز قیامت، رحم و امانت دو کنارة پل صراط خواهند بود. کسی که (در دنیا) صلة ارحام بسیار به جا آورده و امانت‌دار امین باشد از نگونساری در آتش جهنم مصون خواهد ماند. (بحار، ج ٧٥، ص ١١٦)

٣٦ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
ایّاكَ والخیانَةَ فَاِنّها شَرُّ مَعصِیَةٍ، و اِنَّ الخائِنَ لَمُعذَّبٌ بِالنّارِ عَلی خِیانَتِه.
برحذر باش و از خیانت كردن بپرهیز كه خیانت بدترین گناهان است. آدم خیانكار به خاطر نامردی و خیانتش كیفر و عذاب او بدون تردید آتش جهنم خواهد بود. (فهرست غرر، ص ١٠٠)

٣٧ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
اَحَبُّ الْعِبادِ اِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ رَجُلٌ صَدوقٌ فی حَدیثِهِ مُحافِظٌ عَلی‏ صَلواته وَ مَا افتَرَضَ اللهُ علیه مع اداءِ الأمانةِ. 
محبوبترین بندگان نزد خداوند متعال كسی است كه در گفتارش صادق، بر نماز و دستورات الهی پایدار و در امانت‌داری امین و درستكار باشد. (بحار، ج ٧٥، ص ١١٤)
٣٨ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
لاتَجتَمِعُ الخیانةُ و الأُخُوَّةُ.
خیانت با اُخوّت و برادری در یک جا جمع نمی‌شوند. (فهرست غرر، ص ١٠٠)

٣٩ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
مَن كانَ مِنّا فَلیَقتَدِ بِنا فَإنَّ مِن شَأنِنَا الوَرَعَ والاِجتهادَ واَداءَ الأمانةِ لِلبَرِّ وَالفاجِر.
هر کس که پیرو ما است باید که به ما اقتدا کند و بداند که شأن و سیرة ما پارسایی و سعی و کوشش و ادای امانت به صاحبانش چه خوب باشند چه بد. (بحار، ج ٧٥، ص ١١٥)

٤٠ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
شَرُّ النّاس مَن لایَعْتَقِدُ الأمانةَ ولایَجْتَنِبُ الخِیانَةَ.
بدترین مردم کسی است که پای‌بند به امانت‌داری نیست و از خیانت و تعدّی به دیگران هم دست‌بردار نیست. (فهرست غُرر، ص ٢٦)

منبع: شکوفه های حکمت

https://hedayatgar.ir/fa/news/139/%DA%86%D9%87%D9%84-%D8%AD%D8%AF%DB%8C%D8%AB-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C