پیامبر اکرم حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) در‌شان امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) فرمود:
«لو كان العقل رجلا لكان الحسن»
اگر عقل، خود را به صورت مردی نشان دهد، آن مرد، حسن (علیه‌السلام) است.
فرائد السمطین، ج2، ص68
حسن و حسين در همه احوال امام و پيشوايند؛
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمودند:
الحسن و الحسين امامان قاما او قعدا .
حسن و حسين در همه احوال امام و پيشوايند؛ چه بايستند و چه بنشينند. ( چه قیام کنند چه صلح کنند )
بحار الانوار 43/291 و 44/2
سخن حضرت محمد صلی الله علیه و آله درباره ی امام حسن و امام حسین
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمودند:
ان الحسن و الحسين هما ريحانتاى من الدنيا من احبنى فليحبهما.
بى گمان حسن و حسين دو گل خوشبوى من از دنيا هستند؛ دوستدار من بايد به آندو مهر ورزد.
سنن ترمذى 5/615 و الفصول المهمه 171 و بحار الانوار 37/74.
حدیث حضرت محمد صلی الله علیه و آله درمورد شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام
ابن عباس از رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم روایت می کند که فرمود:
چون فرزندم حسن را به زهر شهید کنند ملائکه ی اسمان های هفت گانه بر او گریه کنند و همه چیز بر او بگرید حتی مرغان هوا و ماهیان دریا. هرکه بر او بگرید دیده اش کور نشود روزی که دیده ها کور می شود و هرکه در مصیبت او اندوهناک شود اندوهناک نشود دل او در روزی که دل ها اندوهناک شود و هرکه در بقیع او را زیارت کند قدمش بر صراط ثابت گردد روزیکه قدم ها بر آن لرزان است.
(منتهی الامال ج1 ص 322
میوه دل رسول خدا
حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم درباره امام حسن ـ علیه السّلام ـ فرمود:
«إبْنِی وَ ثَمَرهُ فُؤادِی مَنْ آذی هذا فَقَدْ آذانیِ وَ مَنه آذانیِ فَقَدْ آذَی اللهُ»
احقاق الحق ج 11، ص 63.
(حسن) فرزند و میوه دل من است هركس او را بیازارد مرا آزرده و هركه مرا بیازارد خدا را آزرده است.
پدر و مادرم به فدای امام حسن
امیرالمؤمنین علی ـ علیه السّلام ـ می‌فرماید: رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ برما وارد شد، دست حسنم را گرفت و او را به سینه خویش چسبانید و فرمود:
«بِأبِی اَنْتَ وَ اُمَّی مَنْ أحَبَّنی فَلْیُحِبُّ هذا»
كنز العمال ج 16، ص 262 ـ ج 5، ص102.
پدرم و مادرم فدای تو باد هركه مرا دوست دارد این (حسنم) را نیز دوست بدارد.
علاقه شدید رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ به امام حسن مجتبی علیه السلام
امام حسن ـ علیه السّلام ـ مورد علاقه شدید و لطف و مرحمت پیامبرـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ بوده به همین جهت به كرّات می‌گفت:
«اَللّهُمَّ إنّیِ اُحِبُّ حَسَناً فَاَحِبَّهُ وَ اَحَبَّ اللهُ مَنْ یُحِبهُ»
كنز العمال ج 16، ص 262 ـ ج 5، ص102.
خداوند من حسن را دوست می‌دارم تو هم او را دوست بدار و هركه حسنم را دوست بدارد خداوند او را دوست می‌دارد.