نظریات و رهنمودهای بزرگان جهان ائمه معصومین سلام الله علیهم در رابطه با امانتداری و اعتماد و توکل به خداوند

از ما نيست كسى كه امانت را بی‌اهميت شمرد تا آنجا که آنچه به او سپرده‌اند از بین ببرد.

لَيسَ مِنَّا مَن يُحَقِّرُ الأمانَةَ حتّی يَستَهلِكَها إذَا اسْتَودَعَها.

He who underestimates the trust (and does not care about it) so far it becomes spoiled, he is not among our followers.

اعتماد به خداوند بهای هر چیز گران‌بها و نردبان هر امر بلند ‌مرتبه‌ای است.

الثِّقَةُ بِاللهِ ثَمَنٌ لِکُلِّ غَالٍ، وَسُلَّمٌ إلَی کُلِّ عالٍ.

Trust in God can be the cost for any costly thing and a ladder to any kind of sublimity.

اعتماد به خداوند بهای هر چيز گران‌بها و نردبان هر امر بلند ‌مرتبه‌ای است.

الثِّقَةُ بِاللهِ ثَمَنٌ لِكُلِّ غَالٍ، وَسُلَّمٌ إلَی كُلِّ عالٍ.

Trust in God can be the cost for any costly thing and a ladder to any kind of sublimity.

خدا با ما است پس نیازمند دیگری نیستیم و حق با ماست پس باکی نداریم اگر کسی به یاری ما برنخیزد.

إنّ اللهَ مَعَنا، فَلا فَاقَةَ بِنا إلیَ غَیْرِهِ وَالْحَقُّ مَعَنا فَلَن ‌یوُحِشَنا مَنْ قَعَدَ عَنّا.

Allah is with us, so we have no need to other than Him; we are right, so we won`t be distressed by those who refrain from helping us.

هركس بخواهد قوي ترينِ مردم باشد بايد توكّل در همه امور، بر خداوند سبحان نمايد.

مَنْ اَرادَ أنْ يَكُونَ أقْوي النّاسِ فَلْيَتَوَكَّلْ علَي اللّهِ.

كسي به بندگي و ستايش گر حقيقي در برابر خداوند نمي رسد مگر آن كه از تمام افراد قطع اميد كند و تنها اميدش خداي يكتا باشد. در يك چنين حالتي خداوند گويد: اين عمل خالصانه براي من است و آن را مورد قبول و عنايت خود قرار مي دهد.

لا يَكُونُ الْعَبْدُ عابِداً لِلّهِ حَقَّ عِبادَتِهِ حَتّي يَنْقَطِعَ عَنِ الْخَلْقِ كُلِّهِمْ، فَحينَئِذ يَقُولُ: هذا خالِصٌ لي، فَيَقْبَلُهُ بِكَرَمِهِ.

از امام رضا علیه السلام از حقیقت توکل سوال شـد. فرمود: این که جز خدا از کسی نترسی.

سئل الرضا(علیه السلام) : عن حد التوكل؟ فقال: ان لاتخاف احدا الا الله

عزّت و بي نيازي ـ هر دو ـ شتاب زده به دنبال پناهگاهي مي دويدند، چون به توكّل برخورد كردند، آرامش پيدا نموده و آن را پناهگاه خود قرار دادند.

إنَّ الْغِني وَ اْلِعزَّ خَرَجا يَجُولانِ، فَلَقيا التَّوَكُلَّ فَاسْتَوْطَنا.

كسي كه كارهاي خود را به خدا بسپارد همواره از آسايش و خير و بركت در زندگي برخوردار است و واگذارنده حقيقي كارها به خدا، كسي است كه تمام همّتش تنها به سوي خدا باشد.

اَلْمُفَوِّضُ أَمْرَهُ إلَي اللّه في راحَةِ الأَبَدِ وَالعَيْشِ الدّائِمِ الرَّغَدِ وَالْمُفَوِّضُ حَقّا هُوَ الْعالي عَنْ كُلِّ هِمَّةٍ دُونَ اللّه تَعال.

07 بپرداز امانت را هر گاه امانتى نزد تو نهادند، و اگر امانتى به كسى دادى او را متّهم مكن، كه به راستى ايمان ندارد كسى كه امانت ندارد.

ادّ الامانة اذا ائتمنت و لا تتّهم غيرك إذا ائتمنته، فانّه لا ايمان لمن لا امانة له.

هر گاه امانتى به تو سپردند آن را باز ده، و خيانت مكن با كسى كه به تو خيانت كند.

ادّ الامانة الى من ائتمنك و لا تخن من خانك.

امانتدارى و وفا، درستى و صداقت كردار است، و دروغ و افتراء (تهمت) خيانت گفتار.

الامانة و الوفاء صدق الأفعال و الكذب و الافتراء خيانة الأقوال.

ايمان ندارد كسى كه امانتدار نيست.

لا ايمان لمن لا امانة له.

كسى كه به امانت دارى عمل كند ديانت خود را كامل كرده است.

من عمل بالأمانة فقد اكمل الدّيانة.

كسى كه در امانتدارى سهل انگارى كند به خيانت در افتد.

من استهان بالامانة وقع فی الخيانة.