به منظرگاه مدیریتی امام زین العابدین سلام الله علیه خوش آمدید.
فارس | فرهنگی و هنری | چهارشنبه، 19 مرداد 1401 - 16:00
حجت‌الاسلام حسین انصاریان می‌گوید: امام سجاد(ع) بعد از عاشورا در دعای ابوحمزه به خدا می‌فرماید: خدایا! به این غریبی و تنهایی من رحم کن. کسی نمانده است!
مهر | دین و اندیشه | چهارشنبه، 19 مرداد 1401 - 09:47
روش و نگرش امام سجاد (ع) چنان بود که گویی تمام معنویت در وجود نورانیش خلاصه شده و گفتارهای متعالیش آینهای بود که معارف قرآن را در قالب دعا در جامعه گسترش دهد.
خلاصه خبر
قصیده بلند فرزدق که امام را در کنار کعبه به حاکم ستمگر معرفی کرد حسادت آنها را نیز برانگیخت، امویان نتوانستند امام را تحمّل کنند.
*توجه به احیای جایگاه عبادت یکی از راه‌های اصلاح جامعه است؛ حضرت در این زمینه چه اقداماتی انجام داد؟
معاویه صحابه بزرگ حجر بن عدی را به بدترین شکل کشت که داعشیان در کشتن افراد به رفتار معاویه عمل و استناد کردند برای بد نام نمودن اسلام؛ امویان فامیل بازی راه انداختند نماز جمعه و جماعت و دین را ملعبه قدرت نمودند؛ معاویه جعل شخصیت می‌نمود پول می‌داد علیه اهل بیت و شخصیت علی (ع) حدیث جعل نمود و آیاتی که درشان حضرت بود را به دیگران جعل کرد و همین احادیث جعلی در کتاب‌ها راه یافته و مورد استناد برخی است؛ او در تحقیر نماز از همه بد تر عمل می‌کرد او نماز جمعه را چهارشنبه خواند؛ دیگران که قبل از او بودند و او را بکار گرفتند نیز در نماز دست برد ند به آن افزودند و کاستند و اذان را تغییر دادند؛ در وضو نیز دست بردند و وضوی رسول الله را تغییر دادند و نمازش را نیز دگرگون نمودند؛ در طول این نیم قرن سنت‌های رسول خدا اینگونه مورد دست برد قرار گرفت؛ در عصر امام سجاد (ع) به خوبی این انحرافات واضح است و این نهال‌ها همه میوه داده بود؛ از جمله نماز تحقیر شد؛ لذا امام به نماز توجه ویژه دارد و به اوقات نماز دقت دارد و هنگام اذان به سوی مسجد با آراستگی خاص می‌رود تا دیگران را با عمل به سوی احیای نماز فرا بخواند؛ همانند جدش رسول خدا با خوش بو نمودن لباس‌ها به سوی مسجد حرکت می‌نماید در هیبت و شکوه و معنویت بی مانند و همگان را جلب این روش و این عبادت بزرگ و ستون خیمه دین می‌نماید؛ نماز که ستون دین نامیده شد توسط رسول الله این ستون بزرگ که قرآن کریم درباره آن بسیار سفارش نموده و اولین فریضه‌ای است که بر رسول خدا فرض گردیده است؛ «الَّذِینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْکَر…» نماز را خفیف شمردند و وقتی نماز مورد تعرض واقع شد همه ارزشها فرو کاسته می‌شود و همه آنها مورد دست برد می‌شوند؛ لذا یکی از اصلاحاتی که امام زین‌العابدین (ع) شروع کرد توجه به نماز و احیای نماز رسول الله بود و حضور در مسجد و اقامه نماز و بها دادن به نماز بود؛ نماز در خانواده‌ها کم رنگ شده بود.
لذا در این دوره امام به احیای جایگاه عبادت درست پرداخت؛ یکی از وجوه بارز سیره و سلوک امام عارفان، عشق و شور به عبادت و بندگی بود.
امام در عشق به عبادت به رتبهای رسیده بودند که در زبان مردم با این لقب‌ها: سیدالعابدین، سیدالساجدین و زین‌العابدین شهره و شناخته می‌شد؛ نوشته‌اند امام (ع) هر شبانه روز، هزار رکعت نماز می‌خواند و اکثر شبها تا طلوع صبح، به راز و نیاز و نماز با معبود انس می‌گرفت، صوت تلاوت قرآن عابران را مدهوش می‌نمود؛ روزها را با روزه سپری می‌کردند.
خادمش گوید: «هرگز شبها برای امام رختخوابی نگستردم و روزها برایش غذایی تهیه نکردم زیرا آن بزرگوار شبها را به عبادت و روزها را به روزه می‌گذراند.»
عبادت عاشقانه و ناله‌های عارفانه امام (ع) برخی از یاران امام را نسبت به جانش نگران نمود تا که عرضه داشتند ای فرزند رسول خدا، از شدت عبادت جان تسلیم نکن.
امام در پاسخ به سخن رسول خدا تمسک جست و فرمود: آیا بنده سپاسگزار خداوند نباشم؟
امام در مقابل رواج لهو و لعب آداب دعا و نیایش را در جامعه رواج داد و به دعا از این جهت توجه نمود که در تربیت افراد تأثیر دارد؛ با سوز و خلوص و منش و روش و مناجات‌های پر مغز امام هر شنونده و بیننده‌ای را متأثر و مایه بیداری و اصلاح او می‌شد؛ مشی دعا و عرفان و نیایش منادی معنویت در جامعه شدند و با گفتار و رفتار خویش مردم را به خدا و معنویت دعوت کردند.
یکى از مباحثى که در عصر امامت امام سجاد(علیه السلام) مطرح است، موضع گیرى هاى سیاسى حضرت در برابر حوادث و اعمال حاکمان اموى است. این نوشتار در دو بخش به بررسى این مواضع مى پردازد: بخش نخست، به مواضع سیاسى حضرت در برابر حوادثى چون: واقعه حرّه، قیام توّابین، قیام مختار و ... و بخش دوّم، به مواضع سیاسى حضرت، در قبال اعمال خلفا و حکام اموى. هدف از نگارش این مقال، بیان این نکته است که امام سجاد(علیه السلام)در عصر امامت خویش، هیچ وقت موضع ناصواب یا منفعلانه اى (چنان که بعضى از مورخین نوشته اند) در برابر حوادث یا حکّام جور نداشته اند و اگر در گزارش هاى تاریخى مواردى از برخوردهاى مثبت امام(علیه السلام) دیده مى شود (به فرض صحت سند)، دلیل خاصى براى آن وجود داشته که در جاى مناسب به آن ها اشارت رفته است.
دشمنی نزدیکان را چگونه به دوستی تبدیل کنیم؟
در این مسیر گاهی حتّی خود فرد مرتکب خطایی نشده ولی به هر حال مورد بی مهری و کینه نزدیکان قرار گرفته است. در این موارد نیز دستور دین آن است که اگر با گذشت و جوان مردی، این عداوت قابل حل و فصل است، باید فرد چنین کند تا کدورت ها برطرف گردد، چه رَسَد به وقتی که یکی از عوامل دشمنی نزدیکان، سوء رفتار خود فرد باشد.
یکی از مسائل مهم و استراتژی اسلام که اگر به طور صحیح با احکام و آداب درست انجام شود، از پایه‌ها و ارکان مهم اسلام خواهد بود، مسئله طواف کعبه و انجام مراسم حج تمتع و حج عمره است.
یک کتاب در یک مقاله
آنچه در پی می آید، خلاصه ای است از اثری با ارزش که با مشخصات ذیل منتشر شده است:
«پژوهشی در زندگی امام سجاد علیه السلام » نوشته حضرت آیت الله سید علی حسینی خامنه ای - مقام معظم رهبری، امت برکاته - چاپ اول، اسفند 1361 .
ناشر: حزب جمهوری اسلامی، 80 ص . بیست هزار نسخه .
1 . بیان و نگارش سیره امام سجاد علیه السلام بسی دشوار است زیرا برخی از نویسندگان و مورخان، ذهن مردم را آشفته کرده و چنین القاء کرده اند که آن امام بزرگوار علیه السلام در گوشه ای نشست و به عبادت پرداخت و کاری به سیاست نداشت!
سوز مناجات(نوحه)
جعفر رسول زاده
چشمه ی خون دل بود اشک روانت
داغ چهل ساله ی غم همدم جانت
عالم فدای ناله هایت ... آن روضه ها و گریه هایت
یا سیّدی امام سجّاد
«خدایت بیامرزد! آگاه باش که پروردگار را بر تو حقوقى است که سراپاى وجودت را فراگرفته است: در هر جنبش و آرامشت در هر جایگاهى که به آن درآیى و در هر اندامى که آن را حرکت دهى و در هر ابزارى که آن را بکارگیرى، از او بر تو حقى واجب است.
برخى از این حقوق، بزرگتر از برخى دیگر است و والاترین حقوق الهى، حق خود حضرت اوست که پاس داشت آن را بر تو واجب کرده است؛ و این حق، بن‌مایه دیگر حقوق است و هر حقى از آن ریشه مى گیرد. سپس حقوقى است که نسبت به اندام هاى گوناگونت بر تو واجب کرده و از سر تا قدمت را فراگرفته است؛ چنان که هر یک از اندام هاى هفت گانه چشم و گوش و زبان و دست و پا و شکم و آلت که کارها بدان ها صورت مى بندد، بر تو حقى دارد.