به منظرگاه مدیریتی امام حسن مجتبی سلام الله علیه خوش آمدید.

 

 تسنیم | فرهنگی و هنری | جمعه، 18 فروردین 1402 - 15:41

تابلوی نقاشی «أَحْسَنَ‏ الْحَسَن» به مناسبت میلاد باسعادت امام حسن مجتبی(ع) باحضور عبدالرضا سهرابی مدیرکل هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در محل برگزاری سی امین نمایشگاه بین المللی قرآن کریم رونمایی شد.

 

خلاصه خبر

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم به نقل از واحد ارتباطات و رسانه مرکز هنرهای تجسمی، به مناسبت میلاد نورانی دومین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، حضرت امام حسن مجتبی(ع)، تابلوی نقاشی «أَحْسَنَ‏ الْحَسَن» با حضور عبدالرضا سهرابی مدیرکل هنرهای تجسمی، مهدی فرخی هنرمند نقاش و خالق اثر، ابوالفضل همراه رئیس فرهنگسرای نیاوران، جعفر واحدی رئیس موسسه توسعه هنرهای تجسمی معاصر و سید مصطفی زراوندیان رییس بخش هنرهای دینی سی‌امین نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم در مصلی تهران رونمایی شد.

شنبه، 19 فروردین 1402 - 02:20 ادامه مطلب نظر بدهید 12

پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 22:18 نظر بدهید 12

 

 تسنیم | فرهنگی و هنری | پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 09:13

همزمان با نیمه ماه مبارک رمضان و ولادت امام حسن مجتبی، ابیاتی از شاعران آیینی کشورمان در مدح کریم اهل بیت منتشر می شود.

 

خلاصه خبر

او 7 سال از عمر خود را با پیامبر(ص) همراه بود و در بیعت رضوان و ماجرای مباهله با مسیحیان نجران حضور داشت.
آیه اطعام و آیه مودت و آیه مباهله نیز درباره او و پدر و مادر و برادرش نازل شده است.
در منابع تاریخی آمده است که او دو بار تمام دارایی‌اش را در راه خدا بخشید و سه بار نیمی از اموالش را به نیازمندان داد.
قاسم نعمتی
سائل همیشه رزق خود از مجتبی گرفت
ماهِ خدا ز برکت تو این چنین شده
عشقت دلیل هر نفس مومنین شده
زلف کمند توست که حبل المتین شده
سنگ تو را به سینه زده جانم از ازل
شد قاسم تو وارث "احلی من العسل"
بی حب تو عسل به دهانم هلاهل است
آخر به جز حسن چه کسی یار سائل است؟
جانم به ضربِ دستِ تو ای تیغِ صیقلی
پیغمبران دورِ پیمبر جمعشان جمع است
نورِ کرامت!
اینجا که اهلِ دل، سراسر جمعشان جمع است
با، یاحسن دل می‌بریم از پنج تن هر آن
محسن ناصحی
زنده‌ی عشقم اگر، رمزِ دوامم حسن است
مثلِ رودم که حَسن ذکرِ قعود است مرا
پدرم هرچه مرا نام نهاده‌ست گذشت
رضا احدزاده
نیمه‌ی ماه خدا ماه به دنیا آمد
شادمان است دل حیدر و زهرا و رسول

پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 22:01 ادامه مطلب نظر بدهید 8

 

 باشگاه خبرنگاران | فرهنگی و هنری | پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 10:39

امام دوم شیعیان(ع) تأکید کرده اند که فاصله میان حق و باطل به اندازه چهار انگشت است.

 

خلاصه خبر

امام حسن مجتبی (ع) فرمودند: «بَینَ الْحَقِّ وَالْباطِلِ أرْبَعُ أصابِع، ما رَأَیتَ بَعَینِک فَهُوَ الْحَقُّ وَقَدْ تَسْمَعُ بِأُذُنَیک باطِلاً کثیراً» «بین حق و باطل چهار انگشت فاصله است، آن‌چه را با چشم خود ببینی، حق است و آن‌چه را شنیدی یا آن که برایت نقل کنند، چه بسا باطل باشد.»
منبع: تحف العقول

پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 21:56 ادامه مطلب نظر بدهید 13

 

 تسنیم | فرهنگی و هنری | پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 11:44

هر گاه حفظ اسلام و جامعه اسلامی و میراث های نبوی نیازمند نرمش قهرمانانه باشد باید از آن بهره برد، ولی این ملاک کلی کافی نیست و مهم تشخیص زمان هایی است که به راستی این ملاک در آن صدق کند.

 

خلاصه خبر

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، صلح امام حسن (ع) در کنار سکوت و قیام حضرت امیرالمؤمنین امام علی (ع)، قیام امام حسین (ع)، مناجات عالمانه و عابدانه امام زین‌العابدین (ع) و تلاش و مجاهده و مبارزه سایر ائمه اطهار علیهم السلام در قاب «جهاد» تعریف می‌شود؛ جهادی که گاه در قالب صلح نمود پیدا کرده و گاه در قالب قیام مسلحانه.
برای بررسی ابعاد و درس‌های صلح تاریخی و نرمش قهرمانانه امام حسن مجتبی علیه‌السلام، در آستانه میلاد پربرکت آن حضرت با حجت‌الاسلام دکتر محسن الویری، پژوهشگر و عضو هیات علمی دانشگاه باقرالعلوم علیه‌السلام و سردبیر فصلنامه «تاریخ اسلام» گفتگو کرده‌ایم.
ماجرای صلح امام حسن علیه‌السلام و واگذاری خلافت به معاویه چه بود؟
احتمال این که امام علیه‌السلام در همان ابتدای شروع خلافت هم آن‌گونه که ابن طلحه شافعی در مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول نقل کرده است (صفحه 240) نامه‌ای برای عزل معاویه نوشته باشند منتفی نیست.
در اینجا اوضاع لشگرگاه امام متأثر از عواملی که فرصت پرداختن به آن‌ها نیست به هم ریخت و احتمالاً به خود امام هم حمله شد و آن حضرت به صورت مجروح به داخل شهر تیسفون برده شدند.
معاویه با اطلاع از اوضاع لشگر امام، دوباره پیشنهاد صلح را مطرح کرد و امام پیش یا پس از به هم‌ریختگی اردوگاه با مشاهده اوضاع و به ویژه گرویدن پنهان بسیاری از چهره‌های شاخص سپاه خود به معاویه و مِیلِ الْجُمْهُورِ مِنْهُمْ إِلَى الْعَاجِلَه وَ زُهْدِهِمْ فِی الْآجِلَه و با این تحلیل که وَ إِنَّ مَا تَکْرَهُونَ فِی الْجَمَاعَه خَیْرٌ لَکُمْ مِمَّا تُحِبُّونَ فِی الْفُرْقَه (آن چه در یکپارچگی اجتماعی ناخوشایندتان است برای شما بهتر از چیزی است که در چنددستگی دوست می‌دارید) به این ترتیب تمایل خود را برای پذیرش مشروط صلح پیشنهادی معاویه اظهار داشتند.
آن گونه که در صفحه 234 جلد دوم تحف العقول آمده، امام در جایی دیگر در این زمینه فرموده‌اند: «إِنَّا وَ اللَّهِ مَا ثَنَانَا عَنْ أَهْلِ الشَّامِ شَکٌّ وَ لَا نَدَمٌ وَ إِنَّمَا کُنَّا نُقَاتِلُ أَهْلَ الشَّامِ بِالسَّلَامَه وَ الصَّبْرِ فَسُلِبَتِ السَّلَامَه بِالْعَدَاوَه وَ الصَّبْرُ بِالْجَزَعِ وَ کُنْتُمْ فِی مُنْتَدَبِکُمْ إِلَى صِفِّینَ وَ دِینُکُمْ أَمَامَ دُنْیَاکُمْ وَ قَدْ أَصْبَحْتُمُ الْیَوْمَ وَ دُنْیَاکُمْ أَمَامَ دِینِکُمْ‏؛ سوگند به خدا ما به دلیل تردید یا پشیمانی از جنگ با اهل شام روی برگردان نشدیم، همانا ما با شامیان با سلامت و صبر می‌جنگیدیم ولی سلامت را عداوت از بین برد و صبر را بیتابی، آنگاه به صفین فراخوانده شدید دین شما از دنیایتان پیشی گرفته بود و امروزه به گونه‌ای شده‌اید که دنیای شما از دینتان پیشی گرفته است.»
شکل گرفتن بیعت میان امام حسن(ع) و معاویه
امام هم پس از یک سخنرانی در مدائن به کوفه بازگشتند.
در کوفه معاویه از امام خواست که در حضور جمع سخنرانی کنند و واگذاری خلافت به معاویه و بیعت با او را رسماً اعلام کنند، امام هم در یک سخنرانی مهم ضمن تصریح به احقیت خود برای خلافت و تبیین شرایط جامعه، چنین کردند و سپس کوفه را به سمت مدینه ترک کردند.
چنانکه حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام بارها در غزوات نبی مکرم اسلام شرکت داشتند و در میدان‌هایی مانند جنگ جمل، صفین و نهروان دست به شمشیر بردند و یا امام حسین علیه‌السلام قیام مسلحانه را انتخاب کردند، درحالی‌که امام حسن مجتبی علیه‌السلام اقدام به صلح کردند.
اگر این حرف درست باشد که نیست، باید نستجیر بالله هر یک از معصومان علیهم السلام را در زمان زندگی خودشان هم دچار تناقض بدانیم، زیرا زندگی آنها هم همراه با همین صلح و جنگ‌ها بوده است، همان امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام که به تعبیر شما بارها در غزوات شرکت کرده بودند، در عهد معروف خود برای مالک اشتر ایشان را توصیه به پذیرش صلح می‌کنند: «وَ لَا تَدْفَعَنَّ صُلْحاً دَعَاکَ إِلَیْهِ عَدُوُّکَ وَلِلَّهِ فِیهِ رِضًى فَإِنَّ فِی الصُّلْحِ دَعَه لِجُنُودِکَ، وَ رَاحَه مِنْ هُمُومِکَ، وَ أَمْناً لِبِلَادِکَ»، یعنی: "صلحی را که دشمنت بدان میخواند رد مکن، رضای خداوند در این است، در هنگامه صلح رفع خستگی سپاهیانت و آسودگی از غمهایت و امنیت برای سرزمینت قرار دارد."
جایگاه صلح امام حسن(ع) در هندسه تفکری شیعه
در هندسه تفکری شیعه، جایگاه صلح امام حسن علیه‌السلام نسبت به سایر وقایع تاریخی ازجمله قیام امام حسین علیه‌السلام کجاست؟
اگر همواره قیام برتر است چرا دیگر ائمه پس از امام حسین علیه‌السلام چنین نکردند؟
در تاریخ چهره معاویه را به عنوان فردی سیاس، بدعهد و عزل شده در دوران امامت حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌شناسیم.
در این شرایط این پرسش مطرح است که چگونه امام حسن علیه‌السلام، خلافت را به شخصی واگذار کردند که به هیچ‌وجه شایستگی این سمت را ندارد؟
اینجا همان بحث ضرورت مقبولیت و فراهم بودن زمینه اجتماعی نافذ بودن حکم امام مطرح است که اگر مردم نخواهند حتی اگر امام جامعه یک امام معصوم باشد امکان تصدی‌گری حکومت برای او فراهم نخواهد بود.
درس‌های صلح تاریخی امام حسن مجتبی علیه‌السلام برای جامعه امروز ما چیست؟
توجه دادن به حجیت سیره تمام ائمه اطهار علیهم السلام
درس دیگر صلح امام حسن علیه‌السلام توجه دادن به حجیت سیره تمام ائمه اطهار علیهم السلام است.
کوشش برخی مبلغان دینی و دست‌اندرکاران امور سیاسی برای تقلیل سیره ائمه علیهم السلام به بخشی از سیره امام حسین علیه‌السلام در عهد خلافت یزید تأمل‌برانگیز است.
مانند بیست و پنج سال دوری امیرالمؤمنین از حکومت عمل کنیم یا مانند آن حضرت در جنگ صفین و جمل و نهروان؟
مانند امام حسن علیه‌السلام در ماجرای صلح عمل کنیم یا مانند امام حسین علیه‌السلام در کربلا؟
مانند امام سجاد علیه‌السلام در ماجراه حره باشیم یا مانند امام باقر علیه‌السلام در پررنگ کردن صفحه فعالیت‌های علمی و به همین ترتیب در باره دیگر ائمه علیهم السلام، مانند امام رضا علیه‌السلام باشیم و حتی به ظاهر از جانب دشمن خود یک مسئولیت هم قبول کنیم یا مانند امام زمان سلام الله علیه خود را از حضور آشکار و در دسترس همگان دور سازیم؟

پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 21:51 ادامه مطلب نظر بدهید 10

 

 تسنیم | فرهنگی و هنری | پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 13:15

وقتی به اوصاف امام حسن مجتبی (ع) از زبان رسول خدا صلی الله علیه و آله رجوع می کنیم، با واقعیتی دیگر از حقیقت شخصیت این امام بزرگوار مواجه می شویم.

 

خلاصه خبر

امام رضا علیه‌السلام در توصیف امام می‌فرماید: «الْإِمَامُ کَالشَّمْسِ الطَّالِعَةِ الْمُجَلِّلَةِ بِنُورِهَا لِلْعَالَمِ وَ هِیَ فِی الْأُفُقِ بِحَیْثُ لَا تَنَالُهَا الْأَیْدِی وَ الْأَبْصَار؛ امام مانند خورشید فروزنده‏‌اى است که با تابش نور خود به عالم روشنى مى‌‏بخشد و در حالى که خود بر تارک بلند افق آسمان قرار دارد، دست‌ها و چشم‌ها به او نمى‌‏رسد‏».
إِنَّ جَبْرَئِیلَ یَهْدِیهِ وَ مِیکَائِیلَ یُسَدِّدُهُ؛ این جبرئیل است که حسن (ع) را راهنمایى می‌کند و این میکائیل است که وى را نگاهدارى می‌کند.
وَ هُوَ وَلَدِی وَ الطَّاهِرُ مِنْ نَفْسِی وَ ضِلْعٌ مِنْ أَضْلَاعِی‏؛ این حسن، فرزندم و طاهر از نفس من و یکى از اضلاع من است.
هَذَا سِبْطِی وَ قُرَّةُ عَیْنِی بِأَبِی هُو؛ این حسن سبط و نور چشم من است.
آن حضرت به امام حسن علیه‌السلام می‌فرمود: أنْتَ تُفَّاحَتِی وَ أَنْتَ حَبِیبِی وَ مُهْجَةُ قَلْبِی تو میوه (قلب) و حبیبم و روحیه قلب من هستى.
هَذَا هَدِیَّةٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ؛ این حسن از برای من هدیه پروردگار عالم است.
لِی یُنْبِئُ عَنِّی وَ یُعَرِّفُ النَّاسَ آثَارِی وَ یُحْیِی سُنَّتِی وَ یَتَوَلَّى أُمُورِی فِی فِعْلِهِ؛ این حسن از من خبر می‌دهد، آثار و دین مرا به مردم معرفى می‌کند، سنت مرا زنده می‌کند، در رفتار خود متصدى امور من خواهد شد.
یا آن حضرت در حدیثی دیگر که به حدیث نورانیت هم شناخته می‌شود، خطاب به عموی خود جناب عباس فرمود «إِنَّ اللَّهَ خَلَقَنِی وَ خَلَقَ عَلِیّاً وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ اللَّهُ آدَمَ حِینَ لَا سَمَاءٌ مَبْنِیَّةٌ وَ لَا أَرْضٌ مَدْحِیَّةٌ وَ لَا ظُلْمَةٌ وَ لَا نُورٌ وَ لَا شَمْسٌ وَ لَا قَمَرٌ وَ لَا جَنَّةٌ وَ لَا نَار...» یعنی خداوند مرا و علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم‌السلام را قبل از اینکه آدم را خلق کند، خلق کرد؛ در آن زمان که نه آسمانی برپا بود، نه زمینی گسترده و نه ظلمت و نور و خورشید و ماه و بهشت و ناری بود.
سپس به خلقت نوری هر یک از پنج تن آل‌عبا اشاره کرد و فرمود «ثُمَّ فَتَقَ نُورَ وَلَدِی الْحَسَنِ وَ خَلَقَ مِنْهُ الشَّمْسَ‏ وَ الْقَمَرَ فَالشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ مِنْ نُورِ وَلَدِیَ الْحَسَنِ وَ نُورُ الْحَسَنِ مِنْ نُورِ اللَّهِ وَ الْحَسَنُ أَفْضَلُ مِنَ الشَّمْسِ‏ وَ الْقَمَر.» یعنی «سپس نور فرزندم حسن را شکافت و از آن خورشید و ماه را خلق کرد؛ پس خورشید و ماه از نور فرزندم حسن است و نور او از نور الله است و حسن برتر از خورشید و ماه است.»

پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 21:46 ادامه مطلب نظر بدهید 8

 

 مهر | دین و اندیشه | پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 11:00

احمدی گفت: امام در دوران صلح و صبر نه تنها با معاویه همکاری نداشت بلکه شیوه مبارزه خود را از شیوه نظامی به شیوه فرهنگی تبدیل کرد و نگذاشت فعالیت ضد دینی معاویه مایه از بین رفتن دین شود.

 

خلاصه خبر

نمونه‌هایی از اصحاب امام علیه السلام عبارتند از: رُشید هجری از اصحاب ویژه امیرمومنان علیه السلام و از شاگردان امام حسن علیه السلام بود که در مسیر امامت و ولایت به شهادت رسید.
و دیگر حجر بن عدی نیز از یاران امیرمومنان علیه السلام و دست پرورده امام حسن علیه السلام بود که بعد از شهادت امام مجتبی به دفاع از امام علیه السلام پرداخت و مبارزات گسترده‌ای علیه معاویه انجام داد و سرانجام توسط وی به شهادت رسید.
همچنین کمیل بن زیاد نخعی نیز از افراد مورد اطمینان امیر مؤمنان و امام حسن علیهماالسلام به شمار می‌رفت.
البته نام افراد دیگری نیز به عنوان اصحاب و شاگردان حضرت آورده شده که عبارت است از احنف بن قیس؛ اصبغ بن نباته؛ جابربن عبدالله انصاری؛ حبه بن جوین عرفی؛ ابوالاسود دوئلی؛ ابو اسحاق بن کلیب سبیعی؛ ابو مخنف لوط بن یحیی ازدی؛ جارود بن منذر؛ حذیفه بن اسید غفاری؛ عبدالله بن جعفر طیار؛ عبدالله بن عباس؛ عمر بن قیس مشرفی؛ مسلم بن عقیل و.....
*آیا حضرت مقابله آشکارا علیه معاویه و افشاگری بر ضد وی را داشتند؟
یک نمونه از روشنگری امام اینکه وقتی کاروان امام از کوفه سوی مدینه به حرکت درآمد هنوز از کوفه فاصله نگرفته بود که فرستاده معاویه به آن حضرت رسید تا او را به کوفه بازگرداند و با گروهی از خوارج که بر او شوریده بودند بجنگد، امام از بازگشت امتناع ورزید و به معاویه نوشت: اگر ترجیح می‌دادم با مسلمانی بجنگم، از تو شروع می‌کردم اینکه می‌بینی دست از تو برداشته ام به جهت مصلحت مسلمانان و جلوگیری از ریختن خون آنان است.
*در زمینه ایجاد پایگاه دینی و علمی حضرت چه اقدامی انجام داد؟
شرافت و دیانت را امام مجتبی معرفی می‌کردند.
یکی از راهکارهای امام در دوران امامت بعد از صلح، تحقق مرجعیت اجتماعی برای اهل بیت علیهم السلام بود.
امام با احسان و مهربانی به مردم و کمک به ایتام و فقرا و مستمندان این مرجعیت را ایجاد کرده بود.
امام به گونه‌ای رفتار کرده بود که هر فرد فقیری به مدینه می‌آمد خانه حضرت را نشان او می‌دادند.
شیوه دیگر امام در این مورد رسیدگی به امور شیعیان محروم و مستمند بود.
از جمله حمایت‌های امام، حمایت از سعید بن ابی سرح کوفی است که از دوستان اهل بیت علیهم السلام بود.
داستان حمایت امام از وی خواندنی است.
سعید در محضر حضرت بود که خبر اسارت خانواده و مصادره اموالش را شنید که این خبر موجب ناراحتی امام حسن گردید.
خانه‌اش را ویران کردی و مالش را گرفتی و خاندانش را به زندان افکندی.
«حسن فرزند کسی است که پیش از آن به هر کجا حمله می‌برد مرگ هم سراغ دشمنانش می‌رفت؛ و آیا شیر به جز همانند خود به دنیا می‌آورد؟
بنابراین می‌توان دریافت که امام در دوران صلح و صبر نه تنها با معاویه همکاری نداشتند بلکه شیوه مبارزه خود با معاویه را از شیوه نظامی به شیوه فرهنگی تبدیل کردند و نگذاشتند فعالیت ضد دینی معاویه مایه از بین رفتن دین جدش رسول خدا شود.

پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 21:24 ادامه مطلب نظر بدهید 12

 

 مهر | دین و اندیشه، استان‌ها | پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 14:56

مشهد ـ کارشناس دینی و سخنران حرم مطهر رضوی گفت: کرامت و بخشندگی از مهمترین ویژگی‌های اخلاقی امام حسن مجتبی (ع) بود ایشان حتی نسبت به دشمن ترین دشمنان خود نیز با کرامت و بخشنده بودند.

 

خلاصه خبر

به گزارش خبرگزاری مهر، فروغ نیلچی زاده، در ویژه برنامه جشن میلاد کریم اهل بیت (ع) حضرت امام حسن مجتبی (ع) که با حضور جمعی از بانوان زائر و مجاور در رواق نجمه خاتون حرم مطهر رضوی برگزار شد، اظهار کرد: کرامت و بخشندگی از مهمترین ویژگی‌های اخلاقی امام حسن مجتبی (ع) بود ایشان حتی نسبت به دشمن ترین دشمنان خود نیز با کرامت و بخشنده بودند.
رسیدگی به فقرا و نیازمندان
وی بیان کرد: از آنجا که مؤمنان زمان امام حسن مجتبی (ع) تحلیل فکری درستی نداشتند ایشان را به خاطر صلح با معاویه مذل المومنین خطاب کردند و می‌گفتند صلح امام حسن (ع) با معاویه موجب ذلت و خواری مؤمنان شده است.

پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 21:16 ادامه مطلب نظر بدهید 12

پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 20:50 نظر بدهید 7

پنجشنبه، 17 فروردین 1402 - 20:49 نظر بدهید 10